باز کن ! این در را به رویم باز کن

دری که دیگران بسته اند باز کن

خستگی بر خاطرم  حل شده

باز کن در را به رویم باز کن

تا بیاسایم دمی از درد خویش

خوشی را از تو دارم ای مهربان

ریزم امشب اشک در بستر خویش

من سوی تو ای مهربان پناه آورده ام

از شهری ویرانه ی

سوی تو  کاشانه ی خویش

باز کن تا این شب تاریک را

با تو ای تابنده دلبر سر کنم

دامن پر مهر تو را به دست

تا به چشمای اشک بارم تر کنم...